Iedereen die graag dieren in het wild wil zien zoekt daar vaak zijn wandel en fotomaak plek op uit. Gelukkig heeft ons kleine landje prachtige plekken. Soms zowat in de achtertuin en soms wat verder weg.
Onlangs besloot ik om samen met mijn vriend vroeg op stap te gaan richting de AWD, of wel de Amsterdamse waterleidingduinen.
Het prachtige duingebied tussen Zandvoort en Noordwijk.
Het gebied is omheind en wordt bewoond door een hoop dieren. 
De damherten en vossen zijn denk ik wel de meest bekenden bewoners van dit gebied.
Een prachtige plek om je foto- en/of dierenhart op te halen. 
De populatie damherten is daar vrij groot en ze zijn niet ontzettend schuw meer door de vele volksstammen mensen die hun bezoeken. De ideale kans om deze dieren van dichtbij te bewonderen en al dan niet op de kiek te zetten.
Doordat een aantal niet zulke vriendelijke mensen heeft besloten dat het er te veel zijn is de kans aanwezig dat er een deel zal worden afgeschoten.
Waarom?? Ik snap er niks van en kan er alleen maar boos om worden. De mens creëert zelf bepaalde situatie's en als die dan toch niet zo handig blijken te zijn. Nou dan is het altijd het fijnste om de weg van de minste weerstand te kiezen. Wie zijn hier dan weer bij de dupe?
Juist, de dieren...
Nummer 2 in de rij zijn de vossen.
Mensen zijn op het gebied van dieren en natuur soms best wel dom. Want wat doet men.. De vossen voeren. De dieren zijn daardoor niet meer zo schuw en leren dat ze bij de mens moeten zijn voor hun eten. Ze kunnen maar beter bang zijn want straks zijn ze met te veel door die domme mensen en dan besluiten die zelfde mensen dat een geweer de oplossing is...

Owke, ik geef toe. ik heb die zonnige zondag in oktober gebruik gemaakt van die domme mensen...
Voordeel 1.
Ik kon genieten van burlende mannetjes herten en de jonge hertjes van het afgelopen voorjaar. Ook kon ik na enigszins zoeken en vragen genieten van een paar prachtige vossen. Ze zijn veel kleiner dan ik had verwacht trouwens.
Voordeel 2.
Door dat de dieren minder snel reageren op mensen had ik de kans om wat mooie foto's te maken. Op respectabele afstand uiteraard.
Wat is de natuur dan toch mooi.

Tja.. de mens... leuk hoor om mens te zijn maar soms schaam ik me voor mijn eigen soort...
​

Nederland is een klein maar veelzijdig land qua natuur. We hebben het strand en de zee, de meren, heuvels, grote bossen. Niet slecht voor ons mini landje.
Ook hebben we diverse natuurgebieden.
Onlangs kreeg ik de kriebels om weer eens naar de Oostvaardersplassen te gaan. Een natuurgebied bij Lelystad waar oa konikpaarden, heck runderen en reeën leven in het wild. Dankzij de film "de nieuwe wildernis"is het aardig in populariteit toegenomen.  Steeds meer mensen weten deze plek dan ook te vinden. Ook de meningen over dit natuurgebied is divers. in hoeverre is het wild als de paarden niet voor je weglopen en zelfs even komen kijken bij je. Moet er nou wel of niet bijgevoerd worden in strenge winters. Moet je nou wel of niet ingrijpen als dieren zwak en/of ziek zijn.. Zoveel meningen en zoveel discussie's..

Feit is dat het, vind ik een mooie plek is om te wandelen en te genieten van de natuur en haar dieren. Ook een mooie plek om het fotografen hart blij te maken. Als je geluk hebt stuit je op de kudde paarden. Leuk om te zien hoe dieren onderling met elkaar omgaan en wat soms spectaculaire beelden oplevert, de ganzen met hun nu wat grotere kroost, lepelaars die foerageren in een ondiepe plas, een vos sluipend door de struikjes op zoek naar een lekker hapje.
Wat iedereen er ook van vindt. Ik genoot die zondagmorgen. Nog weinig publiek, het zonnetje en een paar mooie foto's. Zodra de drukte begon zat ik aan mijn cappuccinootje op terras te gluren naar de lepelaars en reed daarna met een tevreden gevoel weer richting huis.

Ken je dat?
Een super moment maar geen mogelijkheid om dat op de foto te zetten.
A. Omdat je op dat moment in een rijdende auto zit, midden op de snelweg en nergens kan stoppen. B. Omdat je geen camera/ telefoon bij je hebt. C. Vul zelf maar in.
Zo'n moment had ik afgelopen maandagavond.

We zaten in gesprek met onze pleegzorg begeleider in de woonkamer.
Wij zijn namelijk deeltijd pleegouders van een meisje van 11.
Vanuit mijn ooghoek zag ik tijdens dat gesprek iets blauws..
Wat zat daar op het puntje van ons balkon. Een super prachtig mooi ijsvogeltje! Mijn hart sloeg een slag over en ik raakte acuut de draad van het gesprek kwijt. Ik moest dit moois toch even melden aan de gene in de zelfde ruimte als ik.
Uiteraard zodra iedereen keek was de vogel al weer gevlogen en zie punt B. geen camera bij me had liggen en mijn mobiel ergens niet onder handbereik had.
Het duurde even voordat ik de draad weer op kon pakken. Als natuurliefhebber moest ik dit even laten bezinken.
Gelukkig lukte dit al snel weer en ging het gesprek weer verder.
Een goed evaluatiegesprek trouwens.
Onderhuids borrelde wel even de frustratie dat ik dit mooie dier niet op de foto kon zetten maar hee, ik had hem wel van heel dichtbij mogen aanschouwen..

De zomer is weer begonnen. Het weer heeft zich al een paar keer van een goede kant laten zien. Helaas hebben wij de vakantie weer gehad.
Op vakantie gaan is heerlijk maar als je huisdieren hebt is dat altijd wel weer een dingetje. 
Nou hebben we met drie gezinnen een goed contact wat betreft de verzorging in vakantie's. Een gezin heeft twee katten en het andere gezin twee katten, twee konijnen en een hond en wij natuurlijk onze drie katten. Door goed de vakantie's op elkaar af te stemmen is er altijd iemand thuis om voor de andere zijn huisdieren te zorgen. Het is wel even puzzelen. Geen stress met logeer adressen of pensions. Behalve dan voor de honden omdat we allemaal werkende mensen zijn.
De dieren kunnen allemaal op hun eigen plek blijven.
De aankomende twee weken zorg ik voor twee buurkatten en daarna voor de twee andere buurkatten en twee konijnen. Ook hebben we nu twee logee's van een collega uit Lelystad. De aankomende 3 weken hebben twee cavia's ons huis verreikt.
Een gezellige beestenbende dus
Het is fijn om het zo met elkaar op te lossen. Een rustige vakantie voor zowel de baasjes als hun dieren.

Wij hebben een zeilboot. Een platbodem voor de kenner. Een volllenhovense bol van 8,10.
Hier mee brengen wij onze vakantie's door. Vaak op het IJsselmeer, Friesland en de wadden.
Voordeel is dat je midden in de natuur zit. Vooral op zeil met de motor uit glij je door de omgeving. Op het IJsselmeer zie je de grote wateroppervlaktes, op de wadden zijn vooral de zandplaten interessant in de hoop een zeehond te spotten terwijl in Friesland het weer de kleine vaartjes, plaatsjes en de meren zijn. Zeker in deze tijd van het jaar kom je nog een hoop jonge dieren tegen. Sommige al net zo groot als hun ouders maar ook soms ook nog heel klein.
Genieten voor een dieren freak als ik.
Ik kijk vaak mijn ogen uit en maak dan ook graag foto's.
Nederland is wat dat betreft een prachtig land en er is nog zoveel te ontdekken. Zeker als je vaart besef je dat des te meer.
Laten we zuinig zijn op ons land.

De beginjaren van Banjer bracht hij bij mij in Hilversum door in een klein 2 kamer appartement. Hij werd daar het maatje van mijn al ouder wordende kater Tijger.
Banjer was daar al een kei in het verzinnen van manieren om zijn aandacht op te eisen. Een van zijn trucjes was wel erg slim.
Naast mijn keukenblok zaten twee lichtknoppen. 1 voor de woonkamer en 1 voor de keuken. Onder deze 2 zat een grotere knop voor ventilatie in keuken en badkamer.
Banjer had al heel snel door dat als hij op het aanrecht klom bij die knoppen kon. Ook ontdekte hij dat als hij die midden in de nacht indrukte ik mijn bed uit moest. Hij blij want dan zag hij mij. Hij sliep namelijk niet bij me in de slaapkamer. Als hij de ventilatieknop in drukte kon ik hem in de badkamer uitzetten. Hierdoor kon hij me dan niet zien. Dat werkte helaas niet met de lichtknopjes.
Na veel nachtelijke wandelingen plakte ik dan maar ducktape over de knoppen heen in de hoop dat het zou stoppen. 
Maar nee, als Banjer iets wil, dan lukt het hem. Ondanks de stevige tape bleef hij er net zo lang aan krabben tot hij de knop weer aan kon drukken en ik mijn nachtelijke wandelingen weer voort moest zetten.
Hem dan maar bij mij laten slapen was ook geen optie omdat hij dan de gehele nacht zijn best deed om mij wakker te houden en ik het niet zo fris vond.

Hij had nog een andere truc.
In mijn slaapkamer had ik inbouwkasten. De achterkant van die kast was weer de inbouwkast in de woonkamer.
Boven die kasten zaten ruiten.
Als ik dan in bed lag klom Banjer in de keuken via mijn wasmachine op de scheidingswand tussen woonkamer en keuken. Dan liep hij tot het eind en sprong dan over op de inbouwkast in de woonkamer. Dan kon hij voor het ruitje gaan zitten en keek dan zo de slaapkamer in waar hij mij dan kon zien liggen. Daarna begon hij dan heel hard te miauwen.
Hij kon dit dan heel lang volhouden. Uiteraard niet bepaald bevorderlijk voor de nachtrust